14 Ağustos: Ayrılıklı Vedalı Yazı

Merhabalar

Tam yedi hafta önce heyecanla geldiğimiz biyoinformatik kampımızın son günü bugündü. Geldiğimizden beri bütün zamanımızı ortak çalışmalar ve ekipten kişilerle geçirdiğimiz için birbirimize epey alıştık ve sanırım bugün hepimizde ayrılacak olmanın verdiği bir burukluk vardı. 

Ayrılık zili dün hackathon öncesi halıyla kaplayıp rahatımıza göre düzenlediğimiz canımız odamızı bozup, toplarlarken çalmaya başladı. Bugün bizi son kez ağırlayan boş odada bu hafta başladığımız primer tasarım programının son halini inceledik ve son kez oyun oynadık. Ardından Genkök'ten ayrılıp bütün staj sürecinin kritiğini yapmak için Starbucks'a gittik. Öncelikle herkes staj hakkında genel düşüncelerini söyledi, sonra birbirimiz hakkında genel yorumlar yaptık. Değerlendirmek için bütün kombinasyonlar denendi diyebilirim. Herkesin diğerlerinde bıraktığı izlenimleri görmemiz için oldukça faydalı bir sohbet oldu. 

Hocamız bugün akşam yemeğinden sonra bize hatıra olarak isimlerimizin baş harfi olan kupalar hediye etti ve imzaladı. Tabi ki, bahsetmeden olmaz, bütün yaptıklarımız sırasında ve özellikle son zamanlarda hocamızın eşi Melike Hanım ve küçük tatlı oğulları sık sık bizimleydi. Bize kattığı pozitif enerjiden ve güzel ağırlamalarından dolayı Melike Hanım'a burdan çok çok teşekkür ediyorum :) 

Genel olarak biyoinformatik yaz kampından ve bana kattıklarından bahsetmek istiyorum. Öncelikle buraya gelince farklı bir ortam olacağını kestirebiliyordum fakat bu kadar samimi bir ortam olacağını kestirmem mümkün değildi. Bu oluşumu tek kelimeyle tanımlamam gerekirse bu kelime 'orjinal' olurdu sanırım. Her açıdan farklı bir ortamdı ve böyle bir deneyim benim için ilk oldu. 

Kodlama ile ilgili önceden ileri derece olmasa da deneyimim vardı. Kodlama tarafından bakınca bu kampın en güzel yanı ilk haftalar gruplar halinde yaptığımız küçük kodlamalarla alışıp, daha büyük projelerde hep beraber çalışmaktı. Bu sayede başta hocamız olmak üzere herkesten bir problemi çözmek için oluşturulabilecek algoritmalar hakkında fikirler kaptığımızı düşünüyorum. 

Kampın bir diğer güzelliği ise bana ertelememeyi öğretmesi oldu sanırım. Zaten bir görev veriliyorsa kısa zamanda bitirmemiz gerekiyordu ama asıl mesele o değil. Bir şeyler laf olsun diye söylenmiyordu ve en kısa zamanda yapsak mı denilen bir şeyi yaparken buluyorduk kendimizi. Böylece hemen işe koyulmasak, belki de hiç yapılmayacak bir çok şeyi yaptık ve güzel zamanlar geçirdik. Bunun hayatıma etkisi umarım sandığımdan fazla olur ve üşenmeden işe koyulmaya alışırım :)

Son olarak tabi ki yeni insanlar tanımam benim için çok güzeldi. Daha önce birbirini tanımayan ve her biri farklı özelliklere sahip bir çok insan  bir aradaydık ve günde ortalama 15 saat birlikte geçirdik. Herkes oldukça tatlı insanlar olmasa bence kesin problemler çıkardı diye düşünüyorum ve kamp arkadaşlarımın hepsine her şey için çok teşekkür ediyorum.  

Hoşçakalın, sevgilerle :)